10/07/2019

Start van dit blog

Je bent pas ergens goed in als je er minstens 10.000 uur ingestoken hebt, beweert Malcolm Gladwell in zijn boek Outliers, The story of Success (2008).

Vervolgens hoor ik een stemmetje in mijn hoofd ook heel hard roepen: “babysteps!!”

Kortom, ik ben een starter op het gebied van bloggen. Dus ik begin maar met mijn eerste babysteps en wie weet bereik ik ooit die 10.000 uur wel en kijk dan met voorzichtige schaamte terug op mijn eerste pogingen…

Maar ik heb wel van alles aan onderwerpen in mijn hoofd over werken, daar tevreden over zijn, goed uit de verf komen in wie jij ten diepste bent. En dat wil ik met u, met jou delen – omdat ik het een oneindig interessant onderwerp vind en daar medestanders in zoek.

Dit keer reageer ik op een artikel uit HR Praktijk waarin commentaar gegeven wordt op plannen van de ING om al haar medewerkers onbeperkt vakantiedagen aan te bieden. Het lijkt voor velen een soort luilekkerland: heerlijk, al die vrijheid en tijd om te besteden aan wie of wat jou dierbaar is!

Maar is het echt luilekkerland? Vragen die bij mij opborrelen zijn dan:

• Als iemand echt extreem veel meer vakantie opneemt, heeft diegene het dan wel naar z’n zin in zijn/haar werk?
• Als de één veel vakantie opneemt, blijft er dan teveel werk over voor een collega?
• Wat doe je als werkgever dan met mensen die altijd hun werk maar voor laten gaan? Die kun je dan niet meer dwingen ook eens pas op de plaats te maken..
• Je zult toch iets van administratie bij moeten houden, want dat extra verlof kan niet gratis zijn – ik voorze een vergroting van de hoeveelheid administratie
• En dan de belangrijkste vraag: waarderen de medewerkers deze arbeidsvoorwaarde zodanig dat je ze als werkgever extra aan je bindt of hun betrokkenheid bij de organisatie vergroot?

Ik heb mijn twijfels…. Ik ga nog maar even lekker aan het werk ?