Oktober: AD(H)D awareness month!

Vraag me niet waarom er een maand uitgeroepen moet worden om AD(H)D onder de aandacht te brengen en vraag me ook niet waarom dat oktober is geworden, want ik heb het antwoord niet. Wat ik wel weet is dat AD(H)D absoluut meer en vooral beter onder de aandacht gebracht moet worden, dus haak ik ook aan in deze maand.

Er wordt nog altijd onder wetenschappers druk gediscussieerd wat nu precies de oorzaken zijn van AD(H)D en hoe de diagnose nu precies gesteld kan/moet worden. Blijkbaar zijn er meer dan 100.000 artikelen geschreven door wetenschappers over dit onderwerp! Ik gok dat de meeste mensen die van de gevoeligheid van AD(H)D last hebben er weinig tot niks mee kunnen als de wetenschap over deze vragen uitgedacht is.

Ondertussen is voor hen WEL interessant: hoe kan ik gelukkig worden in relaties en op mijn werk, hoe kan ik een schooldiploma halen, hoe kan ik met mijn depressieve gevoelens omgaan, hoe kan ik mijn rust vinden als ik zo moeizaam slaap ….

Helaas is vooralsnog het enige antwoord dat op scholen in Nederland gegeven wordt op deze vragen: rust, ritme en regelmaat, liefst aangevuld met tijdelijke afzondering. Wellicht kan dit voor een deel van de kinderen/scholieren/studenten met AD(H)D een omgevingsverandering zijn die een gedeeltelijke oplossing biedt. Ondertussen is echter ook bekend dat een ander deel van de AD(H)D-ers zich met zo’n benadering in een vierkant doosje gepropt voelt, terwijl ze zich zelf rond voelen (of andersom). En symptomen te lijf gaan met omgevings- of gedragsverandering is meestal maar een tijdelijke oplossing, waarmee de problemen later in het kwadraat terugkeren.

Op de werkvloer ontbreekt in de meeste gevallen al helemaal enige vorm van beleid of structureel zoeken naar oplossingen voor AD(H)D-ers. Met als regelmatig gehoord gevolg dat mensen van de ene baan naar de andere struikelen, steeds verder zich verwijderd voelen van wat zij te bieden hebben in deze wereld en zich steeds vaker ziek moeten melden met depressieve klachten.

Dus: uitval op scholen, zieke of werkloze volwassenen…Hoezo is nodig dat er aandacht gegeven wordt aan AD(H)D? Ik kom graag met je in contact als je door dit verhaal geraakt bent!

Voordelen van een burn-out?

“Huh? Burn-out is pure ellende, hoor! Je weet zeker niet waar je het over hebt als je denkt dat er voordelen uit te halen zijn!”….zou je reactie kunnen zijn als je zelf ervaring hebt met burn-out.

Maar er is ook onderzoek gedaan naar “Posttraumatische Groei (PTG) na burn-out *, waaruit blijkt dat een deel van de mensen sterker uit hun burn-out is gekomen dan dat ze waren voor die tijd.

Dit blijkt vooral afhankelijk te zijn van hoe er met de klachten wordt omgegaan: ligt de nadruk op het probleem en de klachten, dan is de kans op blijvende gevoelens van narigheid behoorlijk groot. Maar is er meer aandacht voor het herstel, de innerlijke kracht en de groei, dan is het vervolg juist positief. Johan Cruijff zei het al: “elk nadeel hep z’n voordeel” en dat is een grote wijsheid.

Dat de nadruk op herstel en innerlijke kracht gelegd wordt, past helemaal in mijn straatje en ook in mijn visie op AD(H)D: kijk vooral eens naar wat er WEL is, wat WEL kan, wat WEL werkt. Het is een basishouding van naar het halfvolle glas kijken. Ik weet nog zo goed, dat er bij onze kinderen toen ze klein waren nogal eens een beker melk of yokidrink over de tafel ging en ik weer met een sopje het vloerkleed stond te schrobben. In mijn beeld ging er geen dag voorbij dat ik niet dat kleed stond te schrobben. Op aanraden van mijn moeder (jawel, ook moeders van volwassen mensen hebben soms goede adviezen) ben ik toen eens gaan bijhouden hoeveel dagen het GOED ging met het drinken. Aleen al je beseffen dat het ook goed gaat zo nu en dan maakt het gevoel dat er dingen fout gaan aanmerkelijk kleiner.

En zo kan het ook werken bij burn-out: er zijn ook momenten dat je WEL uit je bed wilt komen, WEL een wandelingetje kunt maken, WEL de afwasmachine uitgeruimd krijgt. Registreer die goede momenten vooral en focus daarop, het geeft je zachtjes-aan je zelfvertrouwen en je trots terug. En die twee heb je de rest van je leven zo hard nodig, als je weer eens over wat voor nieuwe drempel dan ook moet stappen.

Veel succes met je burn-out!

• Greet Vonk, Master Practitioner Coach; haar onderzoeksresultaten zijn recent gepubliceerd in het tijdschrift “International Journal of Workplace Health Management” (bron: NVP)

Belang van emotionele intelligentie

Langzaam wordt steeds duidelijker dat emoties ruimte krijgen op de werkvloer – sterker nog: een leidinggevende die geen ruimte maakt om rekening te houden met de eigen emoties en die van zijn/haar medewerkers heeft grote kans te moeten dealen met onvrede, onrust, weerstand en niet in de laatste plaats overspannenheidsklachten.

Leiderschap is zo lang geweest: je moet technisch gezien goed weten wat jouw bedrijf/afdeling doet en verder hebben de medewerkers zich te voegen naar wat de leider aangaf. “Niet lullen maar poetsen” dus.

Alleen, dat rekening houden met emoties – die op een afdeling heel verschillend kunnen zijn – kan wel opleveren dat beslissingen nemen een stuk ingewikkelder is.

Stel, het is nodig om de werkroosters aan te passen omdat een tandartspraktijk ook ’s avonds diensten wil aanbieden.  Dat betekent dat zowel de tandartsen zelf als de assistenten als de medewerkers van de administratie te maken krijgen met verlengde roosters en dus op één of meerdere avonden niet thuis zijn voor het eten met het gezin. En dus niet kunnen koken/kinderen naar sport brengen/zelf deelnemen aan hun sport of hobbyclub…

Als je als leidinggevende dan gewoon een nieuw rooster opstelt en dat als “nieuwe wet” brengt kun je er vergif op innemen dat er heel veel onrust en weerstand ontstaat. Maar wil je ieders emoties hierbij betrekken en persoonlijke beweegredenen meenemen in het nieuwe rooster, dan vraagt dat wel veel extra inspanning: gesprekken met de medewerkers, geknutsel om met alle individuele wensen rekening te houden… Alleeen ben ik ervan overtuigd dat die investering in extra tijd en energie op de korte termijn (voor het instellen van het nieuwe rooster) problemen op de lange termijn voorkomt: dat medewerkers gaan “muiten”, over hun toeren raken en langdurig ziek thuis zitten of een andere werkgever zoeken.

En ben je als leidinggevende niet zo goed in die emotionele intelligentie, schakel daar dan zelf hulpbronnen voor in: zoek een coach op, praat erover met anderen in een vergelijkbare situatie, lees over het onderwerp….

Succes met je emoties!!!

Week van de Loopbaan

Van 16 tot en met 21 september a.s. gratis loopbaanadvies voor iedereen, ook bij Kloppend Loobaanadvies in Dordrecht!

‘Voor de vijfde maal organiseren de professionals van Noloc ‘De Week van de Loopbaan. Loopbaanprofessionals en jobcoaches die aangesloten zijn bij beroepsvereniging Noloc openen van 16 tot en met 21 september hun deuren voor belangstellenden. Iedereen die met een loopbaanprofessional wil praten over loopbaanontwikkeling, of andere vragen heeft op dat gebied, is van harte welkom bij één van de ruim 300 bureaus !’ vertelt Angelic Bloemberg van Noloc.

Tijdens de Week van de Loopbaan kunnen ook werkgevers met een loopbaanprofessional en jobcoach van gedachten wisselen over de loopbaan-ontwikkelingsmogelijkheden van hun medewerkers. Iedereen kan van 16 tot en met 21 september kosteloos een afspraak maken met een loopbaanadviseur of jobcoach bij hen in de buurt. ‘Op deze wijze bieden we een laagdrempelige manier om kennis te maken met onze professionals in het land’, aldus Bloemberg.

Goed opgeleide en gemotiveerde medewerkers zijn voor een groot deel bepalend voor het succes van een onderneming. Actief bezig zijn met loopbaanbeleid zorgt ervoor dat de organisatie zich richt op de inzet van medewerkers, op hun kwaliteiten en de ontwikkeling van kwaliteiten. Hierbij staat niet alleen het hebben van de juiste werknemers centraal, ook het behouden van deze mensen is belangrijk. Voor een effectieve inzet van loopbaanbeleid kan gebruik gemaakt worden van de diensten van een loopbaanprofessional. Noloc is de grootste beroepsvereniging van loopbaanprofessionals en jobcoaches in Nederland. Voor mens, werk en organisatie, met de focus op loopbaanadvies en jobcoaching.

Ook Kloppend Loopbaanadavies voert door Noloc-erkende kwaliteitslabel, u kunt dus rekenen op professionaliteit en een hoog niveau van dienstverlening.

Wilt u gebruik maken van dit aanbod en praten over uw loopbaan- of personeelsontwikkelingsvragen, neem dan contact op voor een afspraak in de week van 16 tot en met 21 september 2019.

Waarom?

Waarom stap jij elke ochtend in de trein/auto/op de fiets om naar je werk te gaan? Waarom steek je je energie juist in dit werk of in deze organisatie? Waarom doe je de dingen die je doet?

Simon Sinek is ervan overtuigd, dat je jezelf het best presenteert als je eerst begint met te vertellen over het waarom, dan pas over het hoe en ten slotte over het wat.

Ik kan me heel goed vinden in die gedachtegang, alhoewel het voor de meesten van ons ongemakkelijk is. Als je jezelf voorstelt aan een onbekende zeg je daar heel gemakkelijk bij wat je zoal doet in het dagelijks leven. In het geval dat dit absoluut niet aansluit bij het dagelijkse leven van die ander is de interesse gauw weg. Maar geef je weer wat jij nou leuk of belangrijk vindt aan het verzamelen van postzegels of het doen van vrijwilligerswerk bij de voedselbank, dan is mijn interesse in jou weer snel terug!

Dus waarom doe jij het werk dat je doet? Wat is jouw motivatie na een vakantie om weer aan de slag te gaan? Heb je een goed salaris? Heb je fijne collega’s, die jou op weg helpen of met wie je leuk over het afgelopen weekend kunt praten? Doe je iets, waarvan je vindt dat je iets kunt betekenen voor een ander?

Datgene wat anderen zien in jouw gedrag is maar een topje van een grote berg, die is opgebouwd uit wie jij bent. Daaronder zitten belangrijke zaken als jouw waarden, je overtuigingen, jouw identiteit… kortom juist datgene wat jou uniek en dus interessant maakt! Als je het waarom van je werk niet in één lijn kunt brengen met dat wat jij belangrijk vindt of met jouw vaste overtuigingen, dan gaat het vroeg of laat een keer schuren. Best verstandig om jezelf die vragen zo nu en dan eens te stellen..

Belemmerende emoties

Vandaag wil ik naar aanleiding van een coachingssessie en het lezen van een artikel schrijven over hoe je eigen gevoelens (van frustratie of verdriet) je kunnen belemmeren om verder te komen.

In de coaching kwam naar voren hoe de coachee regelmatig gefrustreerd is over zichzelf, omdat hij bepaalde taken niet opgestart krijgt en – eenmaal wel aan de gang – ze slecht volhoudt.

In het artikel gaat het over een enorm verdriet – de moord op iemands zoon door een startend bendelid die onder invloed een daad moet stellen om geaccepteerd te worden door de leden van de bende – waar deze vader in eerste instantie gevangen zit in zijn verdriet.

Beide situaties zijn, hoewel qua omvang niet met elkaar te vergelijken, wel twee uitingen van iets vergelijkbaars: vastzitten in een heel begrijpelijk gevoel en juist door die begrijpelijkheid er de uitweg niet uit kunnen vinden. Omdat de beide verhalen verder teveel verschillen laat ik die nu voor wat ze zijn, maar wil wel focussen op dat vastzitten in een emotie.

In mijn ogen is het van belang vooral die emotie niet te willen wegstoppen, maar ‘m juist te onderzoeken. Want die emotie vraagt alleen maar om meer (indirecte) aandacht als je hem negeert. Kijk daarom liever naar:

• Waar is de emotie uit opgebouwd?
• Spelen er nog andere factoren een rol, die eigenlijk niet bij de situatie zelf horen?
• Richt de emotie zich op een persoon, of eerder op een gebeurtenis of iets veel groters?
• Hoe groot is de emotie, en kun je ‘m beïnvloeden qua omvang, kleur, frequentie..?
• Kun je ook nog andere emoties voelen als die ene zo alomtegenwoordig is?

In beide gevallen hielp het om zo met de emotie om te gaan: de vader kon zien dat zijn boosheid zich eerder op de omgeving van de moordenaar van zijn zoon richtte dan om de jongen zelf – hij heeft de jongen vergeven en vertelt met zijn verhaal nu hoe liefde de belangrijkste factor in het leven is.

Op die heel veel kleinere schaal van de coachee bleek de frustratie over veel meer te gaan. Hij heeft zichzelf kunnen overtuigen dat kleine stapjes zetten tot kleine tevredenheid kan leiden, die het gevoel van frustratie kan “verslaan”.

Misschien een verhaal om over na te denken… we kennen vast allemaal van die belemmerende emoties!

Start van dit blog

Je bent pas ergens goed in als je er minstens 10.000 uur ingestoken hebt, beweert Malcolm Gladwell in zijn boek Outliers, The story of Success (2008).

Vervolgens hoor ik een stemmetje in mijn hoofd ook heel hard roepen: “babysteps!!”

Kortom, ik ben een starter op het gebied van bloggen. Dus ik begin maar met mijn eerste babysteps en wie weet bereik ik ooit die 10.000 uur wel en kijk dan met voorzichtige schaamte terug op mijn eerste pogingen…

Maar ik heb wel van alles aan onderwerpen in mijn hoofd over werken, daar tevreden over zijn, goed uit de verf komen in wie jij ten diepste bent. En dat wil ik met u, met jou delen – omdat ik het een oneindig interessant onderwerp vind en daar medestanders in zoek.

Dit keer reageer ik op een artikel uit HR Praktijk waarin commentaar gegeven wordt op plannen van de ING om al haar medewerkers onbeperkt vakantiedagen aan te bieden. Het lijkt voor velen een soort luilekkerland: heerlijk, al die vrijheid en tijd om te besteden aan wie of wat jou dierbaar is!

Maar is het echt luilekkerland? Vragen die bij mij opborrelen zijn dan:

• Als iemand echt extreem veel meer vakantie opneemt, heeft diegene het dan wel naar z’n zin in zijn/haar werk?
• Als de één veel vakantie opneemt, blijft er dan teveel werk over voor een collega?
• Wat doe je als werkgever dan met mensen die altijd hun werk maar voor laten gaan? Die kun je dan niet meer dwingen ook eens pas op de plaats te maken..
• Je zult toch iets van administratie bij moeten houden, want dat extra verlof kan niet gratis zijn – ik voorze een vergroting van de hoeveelheid administratie
• En dan de belangrijkste vraag: waarderen de medewerkers deze arbeidsvoorwaarde zodanig dat je ze als werkgever extra aan je bindt of hun betrokkenheid bij de organisatie vergroot?

Ik heb mijn twijfels…. Ik ga nog maar even lekker aan het werk ?